İNKAR

Çok şey bitti çok şey başladı.Yakınlar uzak,uzaklar yakın oldu.Asla olmaz dediğim şeyler oldu,yüzleştim.Sevdiğim insanların bazılarını artık hiç göremeyecek olmanın verdiği üzüntüyü sonuna kadar yaşamaya kararlıydım.Yasımı tutacaktım.Hiçbir şey yapmak istememenin de bir şey istemenin hali olduğunu fark ettim.Durup soluklanmanın,kaçmamanın,hayatı yavaşlatmanın usulca etrafına çöreklendim.Şöminede yanan bir odun parçasından çıkan düzensiz alevi izlermişçesine daldım.Bu kadar belirsiz ve bu kadar hipnotize edici bir durumla karşılaşmak beni heyecanlandırdı.Kimi zaman yaşlar aktı gözlerimden,durdurmak için çabalamadım.Neyi nasıl istiyorsam öyle yaptım.Bu tam anlamıyla derin bir teslimiyetin göstergesiydi.Acıya,aşka,ihanete,yapılan seçimlere teslim olmak.Kimi bunlara mapus olur.Gönüllü bir süreçtir bu.Üç maymun oynadığında üstesinden gelineceğine dair kurulan bir fanteziden ibarettir.Yanılsamaların en zalimidir aslında.Bilerek veya bilmeyerek sürüklendiğini hisseder en derinden.Açıklayamadığı şeyler vardır.İçi huzursuz ve öfkeyle kaplıdır.Öfkeye sığınmayı seçer.Artık bir daha karşılaşmanın mümkün olmadığını bilerek sürdüreceği hayatına kendini esir etmiştir.Duyguları körelmiş,incindiği kadar incitmiş,babasına karşı geleceğini düşündüğü her hareketi sakınmadan sergilemiştir.Ait olma hissine yabancı,kök salmaktan korkan,yerini yitirmiştir.Arar durur nerede olacağını.Ama asla tamamlanmaz içindeki yersizlik hissi.İnkar eder.Aslında varolduğu her anın inkarla dolup taştığının farkındadır.Yeniden inşaa edebilme özgürlüğüne sahip olduğunu düşünüp usulca bekler.Beklerken kayıp giden şeylerin gölgesinde oturup rehavete kapılmıştır.