Empati

Bunca zaman ertelemek zorunda kaldığım bir yazıydı bu.Ne yazık ki internetimin azizliğine uğradım.Geç olsun güç olmasın diyerekten yola çıktım şimdi de.

Uzun zamandır beni benden alıp,içine sarmalayan bir romanla karşılaşmak istiyordum.Ve henüz sevmeye çalışma aşamalarında olduğum bilim kurgu türünü yaşamak,yaşatmak,hissetmek istiyordum.İstiyordum istemesine fakat bunun için de bir faaliyette bulunmadım.Taa ki zevkle seçilmiş mükemmel kitabımı yani-Empati'yi-hediye alana dek.Bu güzel kitap bana dönemin zaman sıkışıklığı arasında geldi.Ne yapsam nasıl okusam diye düşündüm ve karşımdaki insana kitaptan hissettiklerimi paylaşmak istiyordum.Böylece bir şekilde başladım her ne kadar yavaş ilerlesem de ısındım.Ama sıkıştırıp  okumak için okumak istemiyordum.Tabii ki yazı bekledim.Okulum bitip memleketime döndüğüm ilk gün kaldığım yerden devam ettim.Okudukça beni içine çeken,merak uyandıran bir kitaptı.Annemin babamın 'Kızım bir yüzünü görelim özledik!' sitemlerini duymazlıktan gelip hayal dünyamın içinde oradan oraya koşuşturdum.Başlangıçta 'Hadi ya 680 sayfa okunur mu öyle bilemedim'dediğim kitabı sonrasında 'Nasıl ya keşke daha uzun olsaydı ya da bir cilt daha falan olsaydı.'diyerek bitirdim.Hani benim bir huyum vardır.Bitirirken hüzünlenip sona gelmeyi istemem ama bir o kadar da merak ederim aslında ne olacak nasıl olacak diye.Ne yalan söyleyeyim hiç bitmesin hep merak edeyim isterdim.Bu kadar gözümde büyüyen sayfaları dolu dolu beş güne yaydım.Ama rüyalarımda bile karakterleri canlandırdım.Hani ne kadar anlatsam da sanki tam olmuyor çünkü anlatmak ve hissetmek çok başka.

En çekici yanlardan bir diğeri de kitaptan çok şey öğrendim.Öncelikle felsefeyi öğrendim.Daha önce de ilgi duyduğum ama her nedense üniversite yıllarımda pek fırsat yaratmadığım alandı benim için.Tesla ve Edison'un muhteşem rekabetini biliyordum ama bir kere daha okudum bir kere daha şaşırdım desem yalan olmaz.(Biraz spoiler vererek devam ediyorum biliyorum ama anlatmadan da geçemeyeceğim noktalar benim için.)Ve her dönemde ilgiyle tartışılan tanrı kavramının ünlü filozoflarca nasıl yorumlandığını öğrendim.Evet hem öğrendim hem keyif aldım hem de uzun zamandır bende oluşan okuma açlığını giderdim.İşte bu yüzden bu kitap benim için değerli.Tüm duygularımı toparladığı için,hediye olduğu için.Ayrıca gönülden bir teşekkürsüz geçemem.

Yeniden klasik 'ben' olursam;her zaman olduğu gibi araya zaman serdim.Serdim ki haksızlık etmeyeyim o az biraz düşünme hayal etme gücümü hissedeyim ve bir sonraki yol arkadaşımın elinden tutayım.Şimdi de Türk Edebiyatı'ının gözdesi Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar kitabıyla baş başayım.Sonraki yazılarımda da yeni yol arkadaşımdan kesitlerle sizlerleyim,hoşçakalın☺️