AYNA

 Mutsuz olduğumuzda az da olsa mutlu olduğumuz anları, sağlığımızı kaybettiğimizde sağlığa verilen önemi hatırlıyoruz. Gerçekten mutsuz olduğumuz anda ise aslında mutluluklarımıza nasıl gölge düşürdüğümüzü keşfediyoruz. Bir şeyleri kaybetmeden anlamadığımız bu döngüyü kırabilmemizin imkanı vardır diye düşünüyorum.

Covid ile salgının en ön sıralarında yer alırken bir gün enfekte olursam korkusuyla tedirginliğe kapılmıştım. Gerçek bir mutsuzluk beni sarıp sarmalamıştı. Hem mutsuzlukla hem de ölüm korkusuyla yüzleşiyordum. Şimdiye kadar bir çok zor olayla baş etmiş, kendimi güçlü ve kaygı seviyesini kontrol edebilen biri olarak tanımlarken bu salgının en başında hasta olma ve ölüm anksiyetesiyle baş edemez olmuştum. İşte o zaman kendi iç dünyama yolculuk yapacak sebebi bulmuştum ve uzun zamandır isteyip kendimden ,hissettiklerimi kelimelere dökmekten korktuğumdan dolayı olsa gerek uzak durmuştum terapiye. Baş edemediğim tüm bu korkularımı kucaklayıp terapiye başladım. Kendimi daha önce çözümlemediğim, stresimi bir şekilde yendiğimi düşünsem de aslında bir çok şeyi halı altına süpürdüğümü keşfedince şaşkınlıktan serüvenime kitlendim. Hayata başka pencerelerden bakmayı öğreniyordum. Benim için yaptığımı sansam da yapamadığım tek pencereye odaklanmaktan geri kalamadığım bir durumdu itiraf etmeliyim ki. Daha çok anlamaya, dinlemeye, farkındalığımı arttırmaya çabalıyordum. Hala da çabalıyorum. Bu serüven bir anksiyete ile başladıysa da daha sonra özel hayatımda da yer edindi. Uzun ve zorlu bir yola çıkmıştım. Ama edineceğim deneyimlerin verdiği heyecanla daha bir mutlu daha kabına sığmaz haldeydim. Özüme dönecek, kendimi tanıyacak ve tanımadığım, bilmediğim sularda yüzecektim. Kimi zaman su soğuk olduğu için yüzmekten kaçınacak olsam da eninde sonunda o suyla yüzmenin tadına varıp vazgeçmeyecek kadar çok benimseyecektim. Bir süre gerçeklerden kaçtım. Ailemden, kendimden, bir zaman çok sevip de aldatılmış olmam gerçeğinden...Hepsinden kaçmaya çalıştım. Sevgili terapistim bu serüvenin büyüsünü bozmadan benim için en doğru ve net cümleleri kurmak için çok çabaladı. O bana ayna oldu. İçimde var olup da yer yüzüne bırakmaktan korktuğum tüm duyguların tercümanı oldu. Yaptığım en büyük yatırımın baş mimarı oldu. Sevinçlerimi, göz yaşlarımı, korkularımı gördü onlara yoldaş oldu. Söylediklerimin alt metinlerini bana geri yansıttı ve bana bunları okumayı öğretti. Binlerce insan binlerce pencere oldu çiçek açmayı öğretti. Yağmurlu bir günde çıkan gökkuşağı tadında gözlemci oldu. Düşüp tökezlediğimde elimden tutan; eksiklerim, yanlışlarım ve hatalarımla kucak açanım oldu. Biraz olsun sakince durup koltuğumdan yansıyan güneşi seyretmem için başımı pencereye çevirmemi önerdi. Her zaman güneş açmayacağını kimi zaman bulutlu günlerin de var olduğunu, bu günleri de bir fincan kahveyle karşılayabileceğimi fısıldadı bana.

Bu zorlu ama bir o kadar eğlenceli yolda bana eşlik ettiğiniz için size minnettarım. İyi ki yollarımız kesişmiş. Her daim hayatımda olmanız dileğiyle...