Zamansız

Tüm yazdıklarımı unuttum.Unutmak en kolayı olduğu için bu yolu seçtim.Dünde ne varsa,ardımda neyi bıraktıysam sürüklemenin beni yorduğunu çok önceden biliyordum.İnsan bilir de uygulayabilir mi?Hele bir de inatçı değilim deyip kafa tutanların önünde gidiyorsanız...
En kolayına kaçtım ben de.Kimi zaman inat etsem de çoğu zaman paylaştım.Herhangi birinin beni dinlemesine gerek olmadan,çaresizlikten bitap,ağlamak için yer arayan benliğimi arkamda bırakmadan paylaştım.Bazen kendime bile itiraf edemeden yaşadım.Halbuki Ş.benim her halimi bildiğinden benim yerime itiraf ediyordu.Onunla yolculuğa çıktık.Şarkılar paylaştık,yükseklik korkumu en diplerde yaşadık.Yeniliklere açık,özgürlüğüne düşkün iki çılgındık.Eğer bir süre daha konaklayabilseydik orada,daha da güzel kaybolurduk.Kaybolmaya gittik.Hiç bilmediğimiz bir şehre,kaybettiğimiz kalpleri yalnız bırakmamak adına;ruhumuzu da kaybettiğimiz gibi gittik.Geri dönmek istemezcesine,sanki bu sefer tüm yaşanmışlıkları affedip,maneviyatımızı güçlendiriyorduk.
Güçlendim.Her çıkmazda kime sürükleneceğimi biliyorum.Ne istediğimi ilk kez bu kadar net biliyor,bu denli yaşamak istiyorum.Fakat korkuyorum.Bulmuşken kaybetmekten,bilmiyorken hissettirmekten.
Kimi zaman bir korkak,kimi zaman elinde ateşle yürüyen çılgın olmaktan yoruluyorum.Belki de tek ihtiyacım olan sığınmak.Diğer tüm detayları atlayıp en basitine yaklaşmak...