Kar Küresi

Daha önce hiç sahip olmadığım bir şeyle karşılaştığımda,tadına yeni vardığım ,varacağım ne çok duygu var aslında diye düşünmekten kendimi alamadım.Ufacık camdan bir küreye ne de fazla anlam yükleyeceğimi bilmeden yaşamışım.İçinde bulunduğum karmaşık dünyada sıcacık bir yuvada yalnızlığın tadını çıkarıyorum desem de; insanlara yalan söylediğimi fark edip;kendimi susturalı çok zaman oldu.İç dünyamı öylesine sıkı kapatmışım ki;kimi zaman ben bile giremez olmuşum.Küçücük bir evde küçücük bir köşede yer edindim kendime.Aidiyet duygusunu aşılayacak tek bir yer.Özenle seçip,üzerine tavsiyeler alıp tamamladığım okuma köşem.
Dün yağmuru ilk kez yanaklarımda hissettiğimde mutlu oldum.Eve geldiğimde camı açıp yağmurun sesini dinledim,serinliğini hissettim.İlk kez camdaki damlaları seyrettim.Eskiden sevimsiz ve mutsuzluk verici bu tabloyu dün, kalbimi bir müzikaldeymişçesine döktüm ortalığa.Ne varsa içimde,dert tasa adına, koyverdim yeryüzüne.Kendimle alıp veremediğim şeylerin üstüne gittim fakat üstesinden gelemedim henüz.Benimsediğim mutluluk rolünü yarıda bırakmaya kararlıydım.Yalnızlığı üstüme yapıştırıp benimsemeye çalıştığım an be an kişiliğimi zedelediğimin farkındaydım.Ses çıkarmadan güzel resimler çiziyordum.Mimarı olduğum dünyayı başkalarına farklı aksettiriyordum.Kimse sormasın,kimse uğraşmasın diye.Saatleri ve günleri unutturacak bir an yakalamaya çalışıyordum.Kuş olsaydım uçarken maviliklere,unuturdum.Balık olsaydım okyanuslarda savrulurken durup düşünmeye fırsatım olmazdı zaten.İkisi de değilim.Olamayacağım.Hayallerimin ötesine geçemeyecek,ama beni mutlu edebilecek doğadaki iki canlı.Ruhumu taze tutabilecek tek şey mavidir,bilirim.Yazı özlediğimden bellidir belki de.Sıcak kumlara basarken söylenmeyi özlememden daha nesnel bir durum yoktur o halde.Özlemle kucaklaştığımda huzuru fısıldar kulağıma.Özlemini duyduğum her şeyi sabırsızlıkla yeniden yolunu gözlediğimi anlatmaktan yorulurum.Ben yorulsam da o gelmez.Nefesim tükense de anlamamak için inat ediyor belli ki.Bana geçmişi hatırlatmasa da beni ne mutlu ederdi diye düşündüm.Düşünmekle gelmeyen ama hissettiğinde karşılık bulacağın bir duygu olmalıdır.Daha önce hiç kar kürem olmadı derken gerçeği söyledim.Beklenti içinde olmadığımdandır belki de bu denli sevincim.Artık kar kürem var.Arkadaşımın beni mutlu etmek için uğraştığını anladığımda,önemsediğini hissettiğim o anda;neler hissettiğimi aktaramıyorum.Bırakın yazıya dökmeyi kendi içimde seviçten dört köşeyken bile tarif edemiyorum.Hissetmeyi unuttuğum,katı kalbimi yumuşatan ufacık bir gülümseme ve camdan bir küre.Bugünkü mutluluğuma dair her şey işten bundan ibaret.Kimisine geçmişi hatırlatsa da bu masum obje bana hep hayal kurdurtacak.Elinde bavulu olan bir kız ve elinde gitarı olan bir erkek...Nasıl anlam yüklenir nasıl daha da süslenir derseniz bugün başımı yastığa koyduğumda bunu düşünüyor olacağım.Küçük mutluluklara yelken açmak dileğiyle...