Bu Cumartesi Sen Varsın Aklımdaki Masamda

Cumartesi gününe yakışan kahvaltıyla buluşmayı bilmek en büyük mutluluğumuzdu belki de.Bir de yanına eşlik edecek playlist lazım tabii.Biraz yalnızlığı çağrıştıran tek kişilik bir kahvaltı da olabilir ya da kalabalık aile kahvaltısı da...Elbette yanımızda sevdiklerimiz varsa daha bir mutlu daha bir keyifli olmamamız işten değil.Peki ya yalnızlıkla boğuşuyorsak gerçekten hala sever miyiz bu sevimli,güneşli Cumartesi'ni?Sevebilmek gerek demeyeceğim ama sevmek o kadar naif bir duyguyken neden kapatırız kapılarımızı,neden kaçıp uzaklaşırız?Bazen yalnızlık da temel ihtiyaçlar listesindedir.Hatta zaman geçtikçe keyif alır,kahvemizle benliğimize eşlik ederiz.En sevdiğimiz kahvaltılarımız kuytu köşede saatlerce peynire domatese reçele uzanmakla geçer.Ama en uzun kahvaltıyı ancak sevdiklerimizle yaparız.Felsefi sohbetimizin boyutunu aştığı çılgın günlerden birinde sabahlayıp zorla gözümüzü açıp keyif yaptığım Ş. benim iki kişilik kahvaltı özlemimin depreştiğini bildiğinde öylesine şevkle hazırladığım masaya oturmayı sabırsızlıkla beklemişti.Bu dostlukta benim ona üstüne basarak söylediğim en iddialı cümlem 'Sabah kahvaltısı benim keyfi meselem,lütfen kahvaltıya sen bana gel.' olur.Aslında pek çok zaman ısrarlarıma dayanamaz,ben bir şekilde kandırırım onu:)Ah dostum Ş. özlemişim seni yahu'lara boğar,deli misin hiç görüşemiyoruz gibi sitemlerle kafasını şişiririm.Hepsini de ayrı zevkle yaparım çünkü bilirim;özümü de sözümü de anlar o benim.Ruh arkadaşımdır,diğer yarımı tamamlayandır.Kimi zaman küçük kız kardeşim kimi zaman annem,ablam olur benim.Ailesi ailem olmuş evi evim.Ne hissettiğini ne hissettiğimi anında anlayacak kadar biliriz birbirimizi.Tartışmalara sürüklenmez,eleştirinin belli boyutlarında kalırız.Görüşememekten yakındığım zamanlarda 'Bak şimdi sana trip atıyorum al işte.' deyip hınzırlığa,sululuğa vurdururum.En sevdiklerime söyleyeceğim her bir kelime içten,samimi ve kinayesizdir.İnsan en sevdiğini bile isteye niye üzer ki?Ufacık yaralansa kalbi,sızlar kalbimin derinleri.Kimsenin bilmediği bırakın bilmeyi fark etmediği duygularımı yeryüzüne bırakmamı bekler kimi zaman.Sabırlıdır.gözlemcidir.Ondan bir şeyler öğrenmek,bitmek bilmeyen okuma arzusunu dahil etmek,edebiyata sanata yelken açmak.Kimi zaman deli gibi stalk kimi zaman dedikodu kimi zaman inatçı tavrımla anlamamayı kafam koyduğum bir ders konusu.İnadımı kırar diyebilirim.Ama inatla değil mantıksal açıklamalarla.Yine de taktıysam bir konuya beni de en iyi anlayan O'dur bilirim.Benzeriz birbirimize.Ne kadar farklıysak o kadar benzer yönlerimiz var.O ki kalabalığı,dışarıya çıkmayı sevmeyen,akılcı ve gözlemci,soğukkanlı bir dahiyken ;ben daha duygusal,kalabalıktan,dışarıdan, keyif alan bir çılgınım.İki ayrı dünyanın iki ayrı ucu gibi.En uçları severiz kimi zaman.Farklı tatlara hayranızdır ama ortak paydada buluşuruz.Ve çoğu zaman aynı tabaktan yeriz yemeğimizi.Abarttığım deli iştahım aslında Ş.ile bir porsiyonu paylaşıp üstüne hakiki bir tatlı patlatmaya uzanır.Bu halimden şikayet etmez o da eşlik eder bana.E tabii çaydı kahveydi bu sohbet bitmez.Artık yazlık evimizde bitmeyen sohbetler,toplanmayan kahvaltı sofraları ile çılgınlıklarımızı paylaşabiliriz sanırım.En dostanesinden en özlemlisinden bu Cumartesi'yi seni anarak geçirmek istedim.Özleniyor,sabırsızlıkla buluşulmayı bekleniyorsun.
Müridinden sevgilerle:)