Başlıksız Bir Yazı Bu

Uzun zamandır bu kadar sessiz,kimsesiz,yapayalnız hissetmemiştim.Hep güçlü durunca dış dünyamdaki insanlar 'Ah ne kadar konuşkan biri,çenesi pek düşük.' diyor benim için.İç dünyam ise karmakarışık.Bu karmaşayı bastırmak için belki de tüm çabam.Yoruluyorum,Öfkeden,sessizliklerden,çekip gitmelerden...
Yıpranıyorum.Kafamda kurguladıkça,daha da dibe çöküyorum.İster istemez ihtimalleri sıralayıp,seçip olayın öyle gelişip,gelişmediğini sorguluyorum.Sorduğum sorunun cevabını alamıyorum.Fazlalıklar ile yaşamaya çalışıyorum.Sorgulanmayı da sorgulamak kadar yoğun yaşadığım şu günlerde daha da detaycı oldum çıktım.Evet bu benim.Detaylara boğulup bütünü göremeyen bir yön var ruhumda.Eleştirdikçe kendimden soğutan,istemediğim bir durum bu.Kabullenmek için çabalamıyorum.Savaşçı ruhumu geri kazanmak,sonbaharı ve yağmuru yeniden sevebilmek zor geliyor.İşime geldiği gibi davranmayı seçiyorum.Hata ediyorum biliyorum ama kalbimi ve beynimi yoğunlaştırmaya gücüm kalmadı.Eskiden olduğu gibi yağan yağmurla birlikte tükendi gitti tüm enerjim.Ruhumda açılan her bir yaranın hesabını soruyorum.Geçmişin bugüne fayda etmeyeceğini bildiğim halde,yine de yapıyorum bunu.
Sadece mutluluk üzerine yazdığım yazılarımdan ziyadesiyle farklı bir ana fikirle baş başayım.Belki de düşünmek yerine dışarıya çıkıp tekrar yağmuru sevmeye çalışmalıyım.Üstüne gidip yenebileceğim mutsuzlukları dert edinmek yerine,çözmeye çalışmalıyım.
Yağmur dinene değin,şemsiyesiz yağmura çıkmak,ıslanmak fikrini benimseyebilmeniz dileğiyle.