Az İle Çok Arasında Yol Almak Nedir?

Yeni yol arkadaşımı biraz önce arkamda bırakıp hayatıma alışmaya çalışıyorum.Diyorum ya her seferinde ben etkide kalıyorum,çıkamıyorum.Aman Allahım nasıl bir özelliktir bu böyle😊

Bu sefer ki arkadaşım beni çok şaşırttı,epeyce düşündürdü,peşinden koşturdu.Ama bir günde oturup bitirmeyi sevmem ama dayanamadım hadi biraz daha Aslış ha gayret derken bi baktım ki bitivermiş.Şu sıralar popülerliğini tavanda tutan bir Hakan Günday kitabı...Az

Beni benden alıp,şimdi dahi annemle konuşmalarımda aklımdan silip atamadığım o muhteşem kitap.Bunun verdiği heyecanla o sayfaları nasıl da öyle uçuş uçuş okudum.Beklediğim şey sessizlikten ziyade belki biraz eleştiri olur diye ummuştum.Herşey böyle bitmiyor mu işte hayat da 'ummak' gibi bir kelimenin oyunlarıyla ya son buluyor ya da acısa da öldürmez mantığıyla ayakta tutuyor insanı.Yanlış anlamayın işte herşeyden memnuniyetsizlik belirtisi vererek yaşamıyorum hayatımı.Benim için yanlış olan şeyler varsa da dile getirmekten geri kalmıyorum.Aslında bu beni yıpratıyor.Düşünüyorum ve üzmekten de kırmaktan da korkuyorum.E yine başa dönüyoruz.Hakan Günday'ın da romanında söylediği söz gibi 'Az diyoruz ama a,z harflerine arasına koca bir alfabe sığdırıyoruz,bir sürü kelime,cümleleri sığdırıyoruz.' İşte düşünüyor insan az kelimesinin altındaki anlam bu kadar derinken ve ben bunu yeni keşfetmişken kim bilir daha öğrenilmeyi bekleyen ne çok kelime,perdelerinin aralanmasını bekleyen ne çok anlam vardır.Gökyüzü kadar derin deniz kadar mavisini görmediğim bu dünyada kim bilir okunmayı bekleyen kaç kitap,izlenmeyi beklenen kaç film kaç belgesel vardır.Tüm bunların hepsini bir sahil kasabasında yaşamak isterdim.Güneşin doğuşunu izlerken,sabahın verdiği soğuklukla titreyip  sahilden gelen dalgaların sesiyle,kuşların cıvıltısını ayırt etmeyi bırakıp,göz kapaklarımı içimdeki ritme inat ,yavaşça kapatıp iç sesimle biraz sohbet ederdim.Yalnız bu sohbet kavgayla bitmezdi ya da endişe dolu cümlelerle.Çünkü huzurla kavrulup,aidiyet duygusuyla her an coşup oradan oraya savrulma hissi ,endişelerin ötesinde durur.İkisi düşmandır birbirine ama kötü anlamda değil,uzun süren bir nefret duygusu da oluşturmaz.

Güneşin batışını izlerken de keyifli ama bir o kadar da hüzünlü hissederim.Hem yeni bir güne uyanma isteği hem de günün bitmiş olması arasında gidip gelir düşüncelerim.Kısaca aklımla kalbim arası o yolda bana düşen bir parça huzurlu olmaktır.Her yeni günün size huzur getirmesi ilkesiyle yaşamaya devam.Tüm olumsuzluklara inat,hatta öfkeye,üzüntüye inat...