Mutfak Sınırları

Normalde tatlıyla aram pek yoktur.Ama nedendir bilinmez yaz tatilinde tatlı manyağı oldum çıktım.Her gün irmik helvası yapa yapa Hacı Şerif tadını elde ettim denebilir.Öyle hamarat biri değilimdir.Mutfakla aram pek iyi sayılmaz.Ne zaman bir şeyler yapayım diye geçsem kazazede olarak çıkıyorum.Sanırım sakarlık sınırlarımı öğrenmeye çalışıyorum.Aslında bu sınırlar bana küçükken kondu.Küçükken mutfağa girdiğim zamanlarda saçmalıklar yaparken annemin gözünü istemeden korkutmuş olacağım ki 'Aman kızım mutfağa girmesen daha iyi.' diye sitem eden cümlelerle büyüdüm.Haliyle epey uzak kaldım.Kimi zaman küçük kardeşimi arayıp yardım isterim.Menemen bile yapamayan bir Aslı'dan menemen yapabilen Aslı'ya yumuşak bir geçiş yaptım.Bazen hiç ummadığım şeyleri yapınca sapıtıp gülüyorum.Gözümde büyüttüğüm şey bu muymuş diyorum.
Tatile girmeden yolculuk derdinin de mutfak derdine denk düştüğü bu zaman diliminde ne kadar geç gidersem o kadar kafa dinlerim mantığına sahibim.Sanırım kendini bir yere ait hissettirmekmiş bizi büyüten.Gocunmadan temizlik,yemek,bulaşık ne iş varsa yapmaya çalışıyorum.Her iş yapılırken sevilmez ama aklımı dağıtan faktörler diye baktığımda;günümü kısaltmaktan ziyade verimli olmasını sağlayan etkenler arasına girdiler bile.Ne kadar kendimi daha sakin bir yapıya sokmaya çabalasam da değiştiremiyorum bu özelliğimi.Fazla acelecilik özellik olmaktan çıkıp ruhuma işlemiş resmen.Tamam bu işlerden gocunmuyorum ama daha yavaş hareket etsem daha az kazayla atlatırım mutfağa ayırdığım vakitleri.Yine de ne kadar söylenirsem söyleneyim memnunum bu düzenden.Kendimi değiştirmek için sarf edeceğim eforu sonuca ulaşmak için kullanıyorum.
Yoğunlukları bir kenara bırakıp bugünü kendime ayıracağım.Yazılarımı gözden geçirip,taslaklarımı düzenlemek,değiştirip yayınlamak istiyorum.Bir sonraki yazı için hazırlık zamanı.